Gerilim

henüz küçük bir kıvılcımdı içimde yeşerttiğim, bir acılı uzun hava-
havaya savrulan bir umuttu yani, benden habersiz. peki, şimdi şu
güzelim zamanların, elde avuçta kalan son şeyin doğrusu,
nasıl bir hükmü olabilecek senden ayrıca? düşünmüyor musun hiç,
hiç mi anlamlı değildi yani sen yeni bir yaşamı doğururken üstelik? peki,
bir çırpıda kıyıda kendini yok ediveren dalgalar gibi
kendi gönlünün rızasına binaen-
bir kirli kilere terk ederken gözlerimden çekip aldıklarını, aşırdıklarını
yüreğimden ve bir karanlık ışığa doğru yani savururken içimde nihayet yeşeren
yaşamı, heceyanı: anı anına her gerilimi hisseden bir idam mahkumu,
bir hüviyet meselesi yani; salya sümük sarılabilecek bir anne-
eteği bulamamak! senden kaçmak benim harcım değildir,
senin ardından koşarken kapaklandım zihnimin üstüne doğrusu bu:
üzgünüm yıllardır, hem de ne kadar çok sırf bu sebepten!